Terelj National Park – Mongolië

Als we ’s ochtends vroeg aankomen in Ulaanbaatar zijn we weer een stuk verder op het traject van de Transmongolië Express. Onze chauffeur rijdt als een volleerd coureur door het drukke Ulaanbaatar. Wij knijpen hem een beetje, want het is een heel andere stijl van rijden. Maar het gaat elke keer goed, het net op tijd weer invoegen, het op de andere baan staan voor de bocht. Hooguit wat getoeter hier en daar. En we zijn niet de enige Prius op de weg, die heeft bijna iedereen hier. Al snel rijden we de stad uit en gaan we verder het binnenland in.

De weg doet ons denken aan de oude autobahn met die platen. Af en toe trapt onze chauffeur ineens op de rem want dan zit er weer den gat in de weg of een drempel. We zien de gers waar wij ook in gaan verblijven al overal staan. Sommige overduidelijk echt in gebruik door nomaden maar de meesten in toeristenkampen. Hoe verder we gaan, hoe bergachtiger het wordt, en kouder. Bij aankomst in ons gerkamp is het nog maar 3 graden. Sta je dan in je zomerbroek en t-shirt.

A man, a horse and two cows

In dit deel van Mongolië kun je prachtige hikes maken. We spreken een Nederlands stel die op het punt staan om weg te gaan. Achter de berg ligt een tempel die zeker de moeite waard is. Verder kun je eigenlijk elke kant op. We zien een pad aan de rechterkant van het kamp en gaan eerst die kant op. Hoe hoger je komt, hoe ruiger het terrein. Onderweg kun je goed zien dat zowel mens en dier hier vrij rondlopen. De koeien lopen hun eigen routes en grazen hier en daar van het gras. Soms gevolgd door een begeleider op een paard. Maar als zo’n koe je voorbij huppelt op de berg wens je hem toch een toekomst als hamburger tegemoet.

Bergje op, bergje af

De volgende hike gaat over de berg en in de richting van de tempel. Een pittige klim deels door het bos. Na het bos volgt ineens een open veld met een rotsformatie. We lopen die kant uit en worden getrakteerd op een geweldig uitzicht. Onder ons zien we gerkampen liggen en om ons heen zien we rotsen gecombineerd met prachtige herfstbossen. Even op adem komen voordat we de afdaling beginnen.

De afdaling gaat deels weer door het bos, wat prima te doen is, en deels over smalle paadjes vol grind. Eén verkeerde stap en je glijdt zo een meter of wat naar beneden. We vinden de tempel, maar de mevrouw van ons gerkamp heeft gezegd dat het om 7 uur al donker wordt. In het donker de berg beklimmen lijkt ons geen goed idee, dus we zetten de terugweg weer in.

Boeddhistische tempel

De volgende dag beklimmen we de berg opnieuw. Deze keer gaat het iets makkelijker, omdat we de weg weten. We komen op het punt wat we gisteren ook bereikt hebben en denken dat we er zijn. Helaas is dit slechts de entree en ligt er weer een klim omhoog voor ons. We worden zo nog heuse berggeiten. Omdat we buitenlanders zijn moeten we de duurste entree betalen, zo’n € 1,50. Dat kan er wel vanaf. Na de entree zien we een pad wat langzaamaan naar boven leidt. Langs de zijkant staan allerlei boeddhistische wijsheden. Sommige zijn best logisch en soms lezen we de tekst drie keer en slaat het nog nergens op. Dat zal misschien de Engelse vertaling zijn?

Halverwege het pad staat een groot wiel waar je aan kunt draaien. Het nummer wat je draait komt overeen met een boeddhistische wijsheid. Natuurlijk zijn wij heel nieuwsgierig en draaien we allebei aan het wiel. Als we verder lopen komen er borden met de boeddhistische leer bij. Ook hier staan weer nummertjes bij. We zijn even in de war, verwijst het wiel hier dan naar? Voor de zekerheid lezen we ze gewoon maar allebei. Het pad leidt verder naar een offerplaats. Er ligt voedsel en geld op het altaar. Op de begeleidende tekst staat dat één van de redenen van het achterlaten van een offer is om te leren delen. Dat vinden we een mooie gedachte die we meenemen.

Na het beklimmen van de trap zijn we dan eindelijk bij de tempel zelf. We moeten onze schoenen uitdoen en mogen dan naar binnen. Een prachtig versierde ruimte met aan alle muren afbeeldingen van belangrijke figuren in het boeddhisme. Bij elk figuur is een verhaal te lezen over hun leven. Sommige verhalen zijn heel bijzonder, zo was er een vrouw maar liefst 6 jaar zwanger. Een andere vrouw was zwanger en overleed maar op magische wijze bleef haar baarmoeder intact en werd de baby later gezond geboren. Wat steeds terugkomt is dat ze allemaal iets bijzonders hebben gedaan of meegemaakt waardoor ze door Boeddha zijn uitgekozen en nu in het hiernamaals mogen verblijven.

Als we uitgekeken zijn doen we onze schoenen weer aan. Het oude mannetje wat wacht houdt probeert een gesprek met ons aan te knopen met de paar woorden Engels die hij spreekt. Hij laat verschillende details zien aan de buitenkant van het gebouw en neemt ons mee naar een groot beeld van Boeddha. Daar wil hij samen met mij op de foto. Dat doen we maar even niet, want voor je het weet kost dat weer een hoop geld. We hebben nu het hele complex gezien en zetten de afdaling in.

Mongools eten

Bij het verblijf in het gerkamp is het eten inbegrepen. Bij aankomst krijgen we al heel lief een soort pannenkoekje met toast en paprikaspread. Als we ’s middags binnenlopen voor de lunch zijn we benieuwd wat er op het menu staat. Eerst komt er een schaaltje met wat rauwkost en brood. We weten niet precies wat de bedoeling is, maar de mevrouw staat te wachten, dus gaan we maar lekker eten. Hierna volgt al snel een stevige soep. We hebben de soep nog niet op of er volgt een derde gang met een soort pasteitjes met gehakt. We sluiten af met een toetje. Dit beloofd veel goeds voor de rest van de week.

’s Avonds zijn de maaltijden iets kleiner, een salade gevolgd door een soort bami en daarna een lekker stuk fruit of ander toetje. De maaltijden zijn simpel, maar smaakvol en voedzaam. Verder eten we deze week een soort nasi, dumplings, een stevige aardappelsoep, verschillende salades en worstjes. En bij elke maaltijd krijg je een kan met heet water om koffie of thee te maken. We zullen hier later in de trein met een soort heimwee naar terug verlangen.

Ulaanbaatar – de hoofdstad van Mongolië

Onze laatste dag in Mongolië brengen we door in Ulaanbaatar zelf. We worden weer opgepikt door een chauffeur en deze rijdt in een Landrover. Is toch iets beter te doen in deze regio. Hoe dichter we bij de stad komen, hoe drukker het wordt. Hij zet ons netjes af bij het station en wij droppen onze grote backpacks. Lopend gaan we richting het centrum van Ulaanbaatar. De stad valt ons tegen, het is druk en vies. Later horen we dit ook van andere reizigers. Mongolië, het platteland is fantastisch, daar moet je naar toe. Ulaanbaatar is slechts je vertrek- en aankomstplek. Tijd voor weer een stukje treinen!

Vind je dit leuk? Pin het!

Meer weten over de Transmongolië Express?
Check dan snel onze Reisgids – De Transmongolië Express! Je leest hier alles wat je moet weten, van de route tot wat je meeneemt om de lange treinreis goed door te komen. Natuurlijk laten we je ook beelden en foto’s zien van dit geweldige traject.
Mis je iets? Laat het ons weten zodat we onze reisgids bij kunnen werken.