Lijiang is een plaatsje in het zuiden van China. Het heeft een oud centrum net als Pingyoa, maar iets rustiger. Je kan lekker verdwalen in de straatjes, heerlijk eten en genieten van veel live muziek. Een hostel in het rustige gedeelte van het centrum maakt het compleet.
Aankomst
We arriveren in Lijiang met het vliegtuig. Wat mij direct opvalt is dat er geen schreeuwende taxi chauffeurs zijn. We nemen de shuttle bus naar de stad, ongeveer 30 minuten. En vandaar pakken we een taxi naar de noord zijde van het oude centrum. Vandaar is het maar een klein stukje lopen naar het hostel, Timeless genaamd.
We worden vriendelijk onthaald en we krijgen een kamer met twee losse bedden, wat vaker voorkomt. Gelukkig zijn het zachte bedden. De kamer is schoon, ruim en de douche is ook heerlijk. Het uitzicht in de courtyard is prachtig: we kijken over de daken van het oude centrum heen waar we op de achtergrond de enorme bergen zien.
We gaan op pad om wat te eten, aangezien het al lunch tijd is geweest. We lopen een klein stukje door de straat, wat veel weg heeft van Pingyao, maar overdag een stuk rustiger is. We worden ook minder aangestaard en Chinezen “proberen” geen foto’s van ons te maken. We eindigen in een klein restaurantje en we nemen noedels en een bord met geroosterd vlees.
Niet alles gaat om uiterlijk
Terug in het hostel raken we aan de praat met de eigenaar en hij vertelt waarom Chinezen foto’s maken van buitenlanders. Er zijn twee redenen:
1. 40 jaar geleden was het normaal dat Chinezen de buitenlanders aanraakten. Dit is natuurlijk niet echt fijn als er steeds in je geknepen wordt o.i.d. Daarom heeft de regering 40 jaar geleden een nieuwe wet ingevoerd dat mensen de toeristen niet meer mogen aanraken. Vaak zijn het dan ook de ouderen, die nooit een buitenlander hebben gezien, die dan “ongemerkt” een foto van je maken.
2. Chinezen houden van opvallen en opscheppen tegen hun vrienden en vriendinnen. Daarom nemen ze een foto van je en vertellen ze een verhaal dat ze je gezien / gesproken hebben… Wat natuurlijk helemaal niet waar is. Dit zijn vaak de jonge, giechelende meisjes.
Als je er zo over nadenkt valt het me op dat ouderen altijd ongemerkt een foto van je willen maken. Meestal is ongemerkt dan met een enorme telelens voor je neus gaan staan en foto’s maken. Ook als je er iets over zegt. Dit kunnen we onder reden 1 schuiven.
Aan de andere kant zijn er vaak de meisjes die poserend met je op de foto willen. Vaak willen de vriendinnen, vader… moeder… broer… God, de hele familie dan ook. Deze mensen vallen onder reden 2.
Een beetje teleurgesteld (want Rieneke zei altijd dat ze dit wilden vanwege mijn knappe uiterlijk) gaan we naar onze kamer om te rusten; morgen gaan we hiken in de Tiger Leaping Gorge.
Toch nog heel erg druk, maar wel gezellig
In de avond gaan we naar Lamu’s. Het is flink drukker en het is moeilijk lopen tussen de onvoorspelbare en slenterende Chinezen. Hier en daar komen we meer westerlingen tegen die met hetzelfde probleem worstelen. Lamu’s is een klein restaurantje, alles is klein in Lijiang, ten noorde van de oude stad. Het zit boven een andere winkel en een enorm stijle trap brengt je in het gezellige restaurantje. Ze promoten het Tibetaanse voedsel wat ze hebben en het klinkt lekker. We nemen allebei een hamburger (…) en we genieten van het uitzicht op de drukke straat onder ons. Overal hoor je muziek, mensen en verkeer. Het is niet een vervelende mix, maar een mix van gezelligheid en bezigheid.
Goed gevuld vertrekken we naar een supermarkt om voorraden in te slaan voor onze hike morgen. Daarna lekker terug naar het hostel en slapen. Om 06:00 gaat de wekker weer en gaan we de natuur in.
Hahaha wat een tegenvaller he Kenji xD