Lijiang – Tiger Leaping Gorge

Tiger Leaping Gorge is een hikers trail bij uitstek. Je wandelt stijl omhoog, door prachtige natuur en met geweldige uitzichten op bergen en de woeste rivier. Wij hebben ook besloten deze hike te doen. Ons plan: Starten, lunch bij Naxi’s, overnachten bij Tea Horse Guest House, lunch bij Half Way House en eindigen bij Tina’s.

Al het begin is moeilijk

In Lijiang hebben we de bus naar het begin van de Tiger Leaping Gorge. De bus is niet helemaal vol en is redelijk comfortabel. Na 2.5 uur stopt de bus voor een ticket office. We kopen onze kaartjes en er wordt ook een lading aan cola, water en nog meer etenswaar en drinken ingeladen. De mensen die in de Gorge wonen zullen hier wel afhankelijk zijn van mensen die naar boven rijden.

Een klein stukje verder stopt de bus weer en de Chinese chauffeur wijst dat we daarheen moeten. We stappen met 6 mensen uit (incl. ons) en twee dames beginnen fanatiek de betonnen weg naar boven op te lopen. Een ander stel gaat zich eerst uitgebreid insmeren met zonnenbrand. Wij staan nog wat om ons heen te kijken. Uiteindelijk lopen we de betonnen weg op. De omgeving is al mooi; groene bergen, huisjes en maisvelden. Na een half uurtje houdt de weg eigenlijk op en gaan we bijna verticaal omhoog over een zandweggetje.

De zon schijnt heel fel en al snel krijgen we het erg warm. Daardoor wordt ademhalen e.d. al een stuk moeilijker. Onderweg komen we verschillende kraampjes tegen waar je heerlijk in de schaduw kunt zitten. De mensen zijn niet opdringerig dat je wat moet kopen en ze laten je rustig uitpuffen.

Er is een heel stuk zo omhoog, maar uiteindelijk komen we in een meer bebost gebied. In de schaduw loopt het een stuk prettiger. De huisjes en maisvelden zijn nu een stuk kleiner en de bergen worden steeds mooier. Ook zien we op de achtergrond een reusachtige berg met besneeuwde toppen; hoe hoog zou dat zijn?

Lunch!

Na 3 uur van klimmen komen we bij Naxi’s Family Guest House wat veel genoemd wordt om te rusten en te eten. We komen Fatima tegen, een Britse die we steeds tegenkomen bij de stalletjes waar we rusten. Met z’n drieën genieten we van een lunch, iets met spare ribs, rijst en kip, waar onze wegen elkaar weer scheiden.

Ook na het begin blijft het moeilijk

We hadden al gelezen dat na Naxi’s de beruchte 28 bends zouden tegenkomen. Een moeilijke klim met 28 bochten. Maar eerst naar de Tea Room. Onderweg komen we mensen tegen die het ook zwaar hebben. De meesten denken dat de 28 bends al begonnen was en de teleurstelling op de gezichten is dan ook groot als ik ze vertel dat dat nog niet zo is.

Na een uurtje komen we bij de Tea Room en kopen een fles water voor 10 yuan (normaal 2.80 yuan in de winkel en 5 in een hotel/hostel). We zitten hier voor een half uurtje. Fatima is nergens te bekennen, dus die heeft er goed de pas in.

We gaan weer verder, gelukkig in het bos, maar dat is van korte duur. De 28 bends zijn begonnen en het is zwaaaar. De stenen zijn een beetje als trappen gemaakt, maar allemaal andere hoogtes. Helaas beginnen onze lichamen ook wat te protesteren: Ik krijg last van mijn lies waardoor ik mijn rechterbeen moeilijk omhoog krijg om kracht te zetten en Rieneke krijgt last van haar knie, wat even wat pijnlijker is.
Onderweg komen we Chinezen tegen op ezels. Op het eerste gezicht zijn we jaloers, maar als we zien hoe erg dat schud en doet worden we al zeeziek als we er naar kijken. We lopen door en na een uur komen we boven. EINDELIJK! Het uitzicht is weer zo prachtig! Geen huizen of maisvelden meer. Geen auto’s of het lawaai er van. Alleen nog maar groene bergen en de besneeuwde berg er achter.

Gezien de tijd moeten we wat doorlopen. Je wilt hier niet in het donker lopen, omdat sommige paden heel smal zijn. Als je van het pad valt dan is de weg naar beneden lang en zeker niet zacht. Helaas helpt dit Rieneke haar knie niet.
Na nog 2 uur komen we gesloopt aan bij de Tea Horse, waar we de nacht zullen doorbrengen. We nemen de goedkoopste kamer en die ziet er ook goedkoop uit, maar niet zo erg als in Datong en Pingyao.

Het is etenstijd en we gaan richting het restaurant. Aangezien onze kamer geen wc ofzo heeft moeten we naar het buitenhok. Dat doe ik dus maar 1 keer, want het is te smerig!
In het restaurant zien we Fatima en nog een paar mensen zitten die we onderweg tegenkwamen. Ze wenken ons om er bij te zitten. Het is heel gezellig, het eten is erg goed en er is genoeg bier. Iedereen vindt het heel vervelend van Rieneke haar knie, maar we kunnen er op dit moment weinig aan doen. Ik begin te twijfelen aan onze kamer en een Chinees meisje wat bij ons aan de tafel zit spreekt ook Engels en biedt aan om te regelen dat we een betere kamer kunnen krijgen. Dit lukt, helaas wel wat duurder, maar we hebben een gewone toilet en een heerlijke douche. Na het eten vertrekken we naar onze kamer. We douchen en vallen daarna direct in slaap.

De volgende ochtend gaat het helaas niet beter met Rieneke haar knie. Het kleine trapje af naar het restaurant is al te pijnlijk. We besluiten dat we haar knie niet willen forceren en willen kijken of we een taxi naar Lijiang of Tina’s kunnen regelen.
De meeste mensen van de groep van gisteravond zijn al vertrokken. Alleen het stel wat voor ons de upgrade van de kamer heeft geregeld komt bij ons zitten en we ontbijten wat. Het Chinese meisje van het stel gaat een taxi regelen voor ons. Het is geen probleem om een taxi te regelen naar Tina’s om vandaar de bus te nemen naar Lijiang. Zo gezegd, zo gedaan.
Terwijl we staan te wachten komt de zon achter de bergen op, wat een enorm mooi schouwspel veroorzaakt tussen de zonnestralen en de bergen.

(het filmpje is wel versnelt. Maar als je er zelf staat dan zie het licht bewegen)

Rond 10:30 arriveren we bij Tina’s. Er is maar 1 bus terug en die gaan om 15:30. Dus we pakken de speelkaarten en gaan maar zitten wachten. Na een tijdje komt het eerste stel van Tea Horse binnen. En daarna volgen er langzaam aan meer. Uiteindelijk is de hele groep weer compleet. Een stel vertrekt later weer om verder te gaan naar Sean’s.

Om 15:30 vertrekken we naar Lijiang waar we uiteindelijk om 19:30 aankomen bij het hostel. We boeken een luxere kamer. Het Tiger Leaping Gorge avontuur stopt hier. Helaas hebben we niet het hele deel kunnen doen. Maar des te vastberaden zijn we om het ooit eens helemaal te doen!