De treinreis van Kandy naar Ella staat bekend als één van de mooiste treinreizen ter wereld. Het lijkt ons superleuk om deze treinreis te maken. En dus gaan we zodra we terug zijn in Kandy direct langs bij het treinstation. Helaas wacht ons een grote teleurstelling; er zijn tot het einde van de maand geen kaartjes meer verkrijgbaar. Dit gaat dan om de gereserveerde plekken, eerste en tweede klas. De niet gereserveerde kaartjes raken nooit uitverkocht en kun je op de dag van vertrek gewoon kopen. Het nadeel is dat je dan niet zeker weet of je kunt zitten. En het hele traject duurt bijna 7 uur, te lang om helemaal te moeten staan. En dus besluiten we over te gaan op plan B.
We gaan langs bij een aantal reisbureaus om na te vragen of ze een auto kunnen regelen. Bijna allemaal willen ze er direct een pakketreis van maken, een soort all-inclusive. Maar na 6 maanden zelfstandig reizen zijn we gewend aan onze vrijheid en hebben we niet zoveel zin om vast te zitten aan een programma van dag tot dag. Gelukkig kunnen ze bij ons hotel een auto regelen die ons naar Haputale brengt, met onderweg een aantal stops. En dit alles ook nog voor een nette prijs. En dus stappen we om 8 uur ’s ochtends in de auto. We wilden eigenlijk eerder vertrekken, maar dan beginnen alle scholen ook net en kom je Kandy dus echt niet uit. De auto waarmee we weg gebracht worden is een witte Prius met veel opbergruimte. Speciaal voor Kenji wordt de stoel voor hem helemaal naar voren gezet, en ook de hoofdsteun wordt er nog even afgehaald. De airco gaat aan, een cd’tje van Celine Dion erin, we zijn er klaar voor!
Ramboda Falls
Ondanks dat de scholen al begonnen zijn is het nog steeds druk op de weg en duurt het even voordat we Kandy uit zijn. Dat geeft ons wel de gelegenheid om de chauffeur wat beter te leren kennen en wat meer te weten te komen over bepaalde dingen die we gezien en gedaan hebben. Als we Kandy uit zijn beginnen de wegen te zigzaggen en kun je goed merken dat we naar een bergachtig gebied gaan. Het is een prachtige omgeving waar we doorheen rijden. Af en toe komen we door slaperige kleine stadjes waar we kleine winkeltjes zien met alleen maar Sri Lankaanse teksten. We komen veel bussen tegen, zowel de lokale bussen als bussen vol toeristen die duidelijk één of andere tour aan het maken zijn. Kenji vraagt of we onderweg ergens even kunnen stoppen voor een plaspauze, maar de chauffeur pakt dit op als hoge nood. Hij scheurt met een noodgang over de kleine bergweggetjes en haalt alles en iedereen in. In no-time zijn we bij het Ramboda Falls Hotel naast de watervallen. Groen en geel stap ik de auto uit, ik ben nog nooit zo blij geweest om weer gewoon met twee voeten op de grond te staan.
Om bij de watervallen te komen moeten we door het hotel. Daar kunnen we dan ook gelijk even gebruik maken van de toiletten. Met de lift gaan we helemaal naar beneden, lopen door het restaurant en zien dan gelijk al de waterval waar het om gaat. Dit is tenminste een echte waterval, met water! We lopen er dichter naar toe, want per slot van rekening zijn we hiervoor gestopt. Vanaf het bassin onderaan de waterval loopt het water op twee manieren verder, via de rivier en via een aangelegd kanaal. Dit laatste wordt gebruikt voor het opwekken van energie. Ergens in de verte zien we nog een tweede waterval, maar daar kunnen we vanaf hier niet komen. We nemen even uitgebreid de tijd om van deze waterval te genieten en een beetje bij te komen van de wilde rit.
Als we terugkomen bij de auto vragen we of de rest van de route misschien iets rustiger kan. Dat is geen probleem, hij dacht alleen dat er hoge nood was en wilde snel bij het hotel zijn. Een gevalletje van miscommunicatie dus. We stappen weer in en vervolgen onze route naar Haputale.
Blue Field Tea Factory
Een klein stukje verder stoppen we bij de theefabriek. Onze chauffeur regelt een gids die uitlegt hoe de thee verwerkt wordt, nadat het geplukt is. Het hele proces ziet er ongeveer als volgt uit:
- Stap 1: de theeblaadjes worden in een grote machine gegooid om daar te drogen tot 50%. Als dit proces voltooid is worden ze via een buis naar beneden vervoert voor het volgende deel van het proces.
- Stap 2: de theeblaadjes gaan een grote machine in waar de blaadjes gerold worden. Onderaan de machine worden de blaadjes opgevangen.
- Stap 3: de gerolde theeblaadjes gaan nu op een lopende schuddende band, waardoor de juiste stukjes in de juiste bakken terecht komen. Eventuele takjes en andere rotzooi wordt er zo uit gefilterd.
- Stap 4: de theeblaadjes worden nu helemaal gedroogd, tot 100%. Dit gaat in een hele grote machine met heel veel warmte.
- Stap 5: de thee wordt verder afgehandeld naar de verschillende soorten. Hoe fijner de thee, hoe sterker de smaak. Uiteindelijk zijn er twee soorten witte thee, groene thee en zes soorten zwarte thee die hier geproduceerd worden.
Als afsluiting van de tour krijgen we een gratis kopje thee aangeboden. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Ook kun je voor een klein bedrag de andere soorten proeven. Er is een bakkerijtje en daarnaast een theewinkel. Wij houden het bij dit kopje en praten na over alles wat we gezien en gehoord hebben. Het was een kort maar krachtig bezoek en het was zeker de moeite waard om hier even te stoppen.
Op naar Haputale
We rijden verder en om ons heen zien we alleen maar thee, thee en nog eens thee. En daarnaast veel toeristen, je kunt goed merken dat dit een populair gebied is. Maar wat een prachtige omgeving. Als we in Nuwara Eliya aankomen zet onze chauffeur ons af bij een tentje waar we even kunnen lunchen. Wij gaan voor de fried rice en kottu, maar veel lokale mensen kiezen voor de grote schalen met allerlei broodjes. Je krijgt dan een grote schaal opgediend en eet gewoon waar je zin in hebt. Wat over is gaat dan weer terug de vitrine in en wordt aangevuld voor de volgende gast. Ook komen er aardig wat mensen iets lekkers afhalen. De vitrine voor ons heeft allerlei lekkere taarten, gebakjes, donuts en andere lekkere broodjes en dus kunnen we niet anders dan ook iets meenemen voor onderweg.
We merken al goed dat we hier hoger zitten, het is hier lekker koel in vergelijking met Kandy. Als we verder rijden worden we getrakteerd op het ene mooie uitzicht na het andere. Ook zien we heel veel verschillende soorten tempels. De hindoeïstische tempel staat naast de moskee waar weer een kerk naast staat waar weer een boeddhistische tempel naast staat. Heel bijzonder om te zien dat op zo’n klein stukje iedereen een eigen plekje heeft weten te veroveren. Niet ten koste van anderen, maar in harmonie.
Het laatste stuk rijden we over een weg die nog niet zo lang geleden is aangelegd. Bijna niemand rijdt hier met navigatie en onze chauffeur dus ook niet. Af en toe stopt hij ergens om even na te vragen of we nog de juiste kant op gaan. Zo kan het natuurlijk ook. Een klein half uurtje later worden we netjes voor de deur afgezet. Ondanks dat we de treinreis niet hebben kunnen maken, was dit ook een perfecte manier om van Kandy naar Haputale te reizen.
