Dinsdag 6 september is het eindelijk zo ver, het langverwachte begin van de Transmongolië Express. Vanuit ons hostel worden we opgepikt door een taxichauffeur die ons netjes afzet voor het station. We zijn veel te vroeg en gaan dan ook snel op zoek naar een relaxte zitplek. Dat blijkt nogal een uitdaging te zijn, alle wachtruimtes zitten vol met wachtende mensen. En omdat hier allerlei lange trajecten beginnen heeft iedereen aardig wat bagage mee. We passen er met onze volgepakte backpacks dus prima tussen. We installeren ons op een bankje en wachten totdat we kunnen boarden.
It’s a small world
Rond één uur verschijnt het juiste perron op de borden en gaan we die kant op. We stoppen nog even snel bij de supermarkt voor de laatste inkopen, we zitten wel 4 dagen in de trein. Dus een flinke fles water en nog wat extra noodles en crackers zijn geen overbodige luxe. Op onze tickets staat dat we op zoek moeten naar wagon nummer 8. Als we die gevonden hebben en staan te wachten totdat we naar binnen kunnen, horen we Nederlands gepraat achter ons. Akke Kuipers heeft een plekje in dezelfde wagon en neemt net afscheid van haar mede-reisgenoten die in een andere wagon zitten. We maken kennis en wisselen onze verwachtingen van deze reis uit.
Aan boord bij de Transmongolië Expres
Dan mogen we aan boord. Eerst langs de provodnik die de tickets en paspoort controleert. Alles is in orde en ze probeert uit te leggen waar we heen moeten. Natuurlijk weer in het o zo mooie en onverstaanbare Russisch. Gelukkig staan de bednummers op je ticket en naast de coupés.
Elke wagon is als volgt ingedeeld:
Aan het begin en einde een toilet, daartussen de coupés met elk 4 bedden, twee boven en twee onder. Laten wij nou de bovenbedden toegewezen hebben gekregen. Op zich geen probleem, alleen zijn deze 15cm korter dan de benedenbedden, wat neerkomt op 1,85m. Vooral voor Kenji met zijn 1,90m wordt dit met voeten buitenboord slapen. We leggen onze spullen in de daarvoor bestemde vakken en maken ons op voor het vertrek.
Even wennen zo’n trein
Best handig al die faciliteiten in de trein, maar het is soms even zoeken hoe het werkt. De onderbedden kun je omhoog klappen en daar zit opbergruimte verborgen (bedankt medecoupégenoot voor de voorzet). In het toilet hangt bij het kraantje een plaatje dat het water uit de kraan komt als je met je voet op de hendel duwt. Nergens een hendel te bekennen. Blijkt er achter de kraan een knopje te zitten wat je moet induwen. Op de gang zitten enkele stopcontacten, maar iedereen wil zijn/haar telefoon opladen. Gelukkig hebben enkele medereizigers stekkerdozen mee en zo ontstaat een heus oplaadstation met telefoons, tablets en camera’s. De samovar is dan echt weer een geweldige toevoeging tijdens zo’n lange treinreis. Hier kun je kokend water tappen en dus koffie, thee of zelf noodles/pasta maken. O ja, naast onze wagon zit de restauratie. Hier kun je wat drinken of eten voor een leuk prijsje.
De route van Moskou naar Irkutsk
Het eerste deel van de Transmongolië Expres brengt ons van Moskou naar Irkutsk. Wij doen dit traject in één keer, maar het is ook mogelijk om onderweg te stoppen. De trein doet verschillende kleine en grote stations aan. Hoe groter het station, hoe langer de stop. Op de stations staan vaak lokale bewoners die allerlei producten verkopen. Van vers fruit tot gebreide sokken. Ideaal om even snel wat te halen voor lunch of avondeten. We leven ook echt van stop tot stop. Om die tijd stoppen we daar en hebben we zoveel minuten. Is de stop heel kort, dan laat de provodnik je ook echt niet naar buiten. De Russische trein rijdt heel stipt, daar kan de NS nog wat van leren.
Het leuke van het reizen met de trein is dat je heel bewust de overgang ziet in de natuur en de omgeving. Het ene moment kijk je tegen bomen aan, dan is er weer een vlakte of gaan we juist meer richting de bergen. Ook in temperatuur gaat het heen en weer. Het eerste stuk wordt het steeds iets frisser, maar halverwege is het dan ineens weer 28 graden. In de natuur zie je dat de herfst al begonnen is, de bomen beginnen al te verkleuren en dat levert schitterende taferelen op. En soms ga je ’s avonds slapen en wordt je in een compleet andere wereld weer wakker.
We made it!
Na 4 nachten, 5193 km, 5 tijdzones komen we aan in Irkutsk. Snel op zoek naar ons hostel voor een welverdiende douche!
Lees hier het vervolg over ons bezoek aan Irkutsk
Vind je dit leuk? Pin het!
Meer weten over de Transmongolië Express?
Check dan snel onze Reisgids – De Transmongolië Express! Je leest hier alles wat je moet weten, van de route tot wat je meeneemt om de lange treinreis goed door te komen. Natuurlijk laten we je ook beelden en foto’s zien van dit geweldige traject.
Mis je iets? Laat het ons weten zodat we onze reisgids bij kunnen werken.
Wow, Toppie. Mooie foto`s
Dank je 🙂
Supermooie foto’s ^^ ook super leuke blog ^^
Dank je 🙂
Leuk verslag. In 1982 deden wij deze route vanaf oost Siberië terug naar Moskou. We begonnen met champagne,wodka en kaviaar. ( dat waren nog eens tijden onder het communistisch regime) en eindigden met droog brood. Onze ober leek ontsnapt uit de goelag. Zijn jasje werd steeds smeriger en hijzelf raakte steeds meer onder invloed. En alles onder het wakend oog van de geheime dienst. Iedere avond werd er getoast op de wereldvrede.
Dan is er toch wel weer een hoop veranderd. Voor ons geen kaviaar, maar ook geen droog brood. Wel een hele lading noodles ;-). Nu die wereldvrede nog… Wij drinken er ook eentje op.