De langste overstap – 12 uur Mexico Stad

Dankzij een zeer aardige dame van Virgin Australia in Australië (sarcasme ten top) hebben we een tussenstop  van 12 uur in Mexico Stad voordat we naar Colombia gaan. Een goed moment om de Mexicaanse cultuur op te snuiven in de hoofdstad van Mexico.

Taalproblemen in Mexico.

Toen we na ruim een jaar van Azië naar Australië gingen waren we zo blij dat we weer eens Engels konden praten en echt met met mensen konden communiceren. Ook in Amerika was dat een verademing. En nu zijn we in Mexico, waar weer niemand ons begrijpt en andersom. Engels is hier ver te zoeken. Rieneke heeft in de aanloop naar Colombia via Duolingo Spaans geprobeerd te leren. Dit ging erg goed, maar het tempo en de accenten van deze mensen helpt totaal niet. Het voelt weer een beetje zoals in Azië.

De metro

Vanaf het vliegveld is het vrij simpel om met de metro naar het centrum te gaan… Als je wat Spaans spreekt. De metro kaart is niet geheel duidelijk, er staat bijvoorbeeld geen pijltje met “u bent hier”, maar een Mexicaanse dame probeert ons te helpen. We staan op dit moment op het station “Terminal Area”, wat best logisch klinkt. We willen naar Zocalo. Simpel toch? Via de kaart zien we dat we twee keer moeten overstappen.

We gaan op weg, maar de perrons staan niet altijd goed aangegeven. Daarnaast lijkt het wel spits, want de metro’s zijn overvol. Dit zorgt voor het nodige duwen en trekken. We zitten als sardientjes in de warme, benauwde coupés. Het temperament van de Mexicanen is ook goed te zien: we zien hier en daar wat mensen die een tik uitdelen, omdat ze vinden dat zij het recht hebben om daar te staan. Gelukkig zijn het geen grote incidenten… Welkom in Mexico.

Zocalo

Zocalo is een station wat je bij de Catedral Metropolitana de la Ciudad de México, de kathedraal van Mexico Stad, brengt. Dit is de grootste kathedraal van het westelijk halfrond en bevindt zich aan het Plein van de Grondwet, op Google Maps aangeduid als Zocalo. De bouw is in 1573 begonnen, maar het duurde bijna 100 jaar voordat deze af was. O.a. de klokkentoren werd pas veel later afgerond, namelijk in 1813.

Naast de kathedraal zien we wat kunstwerken en heel veel kleine winkeltjes. Het lijkt heel veel op Sri Lanka, maar met Aziatische mensen en gebruiken. Er gebeurt weer veel op straat, alhoewel het weer het een beetje laat afweten.

Een klein stukje verderop zijn opgravingen van een oude Azteken beschaving. Helaas is het museum al dicht, maar via een wandelpad kunnen we toch het één en ander zien. Hier bevond zich de hoofdtempel van de oude stad Tenochtitlan, wat we dus nu kennen als Mexico Stad. De tempel was bedoeld voor twee goden: Huitzilopochtli, god van de oorlog en Tlaloc, god van de regen en de landbouw. Elke god had een eigen heiligdom boven op de tempel. Het is gebouwd in 1325 en daarna een paar keer opnieuw gebouwd. In 1521 werd het verwoest door de Spanjaarden. Nu zien we maar een klein deel van de tempel, maar ze zijn nog altijd bezig met dingen uitgraven en steeds worden er nieuwe dingen ontdekt.

Een stukje lopen

We willen naar een winkelstraat, maar dat is redelijk dichtbij. We besluiten om via een omweg er naar toe te lopen. We lopen door wat straatjes en zien dat de Mexicanen zich opmaken voor Halloween. Overal zien we versieringen en winkels die allerlei versieringen verkopen. Weer een straat verder is het een enorme drukte. Hier zitten veel kleine winkeltjes of proberen mensen op straat wat te verkopen. Het ziet er best gezellig uit.

Het voelt echt weer een beetje zoals in Azië: we verstaan er niets van, overal staan mensen dingen te verkopen en er zijn heel veel mensen. Ook merk je dat de mensen weten dat je toerist bent en laten je vaak met rust.

We komen aan in de Fransico I. Madero. Een bekende winkelstraat. We lopen er in en ik heb het gevoel dat ik in een Nederlandse winkelstraat loop. Misschien komt het door het weer en de grote merken. Overal staan jonge mannen kaartjes uit te delen met kortingen. Alles in het Spaans, dus we hebben er niet veel aan.

Via internet hebben we geleerd dat hier een heel bekend taco-restaurant moet zitten. Die is snel gevonden door de enorme rij mensen buiten. Dat slaan we maar even over. We zien een ander restaurant: Vips. Dan hier maar even zitten en wat drinken. Het eerste vrouwtje wat ons helpt raakt lichtelijk in paniek, omdat wij geen Spaans spreken en zij geen Engels. Een ober komt haar (en ons) uit de brand helpen, want hij spreekt redelijk goed Engels en we merken dat hij er trots op is.

Alameda Central

Na lekker drinken en nacho’s lopen we verder. We gaan richting Alameda Central, een groot park in deze enorme stad. Dit park is in 1592 aangelegd en wordt vaak gebruikt voor publiekelijke gelegenheden. Ook vind je hier een monument voor Beethoven (donatie van de Duitsers), en een monument voor Benito Juárez, president van Mexico tussen 1858 en 1872.

Als we het park naderen zien we het paleis voor de schone kunsten. Dit is een opera- en concertgebouw. Het is een groot, wit en mooi gebouw wat mooi verlicht wordt als het donker is.

Het park zelf doet mij denken aan een park in Irkutsk; veel groen, stelletjes, kinderen die spelen en gezellig.

En toen was het alweer donker. We gaan terug naar het vliegveld. We moeten nog een stukje vliegen.

Conclusie

We hadden niet zo heel veel tijd, want we waren op doorreis naar Bogota, Colombia. Maar waarschijnlijk valt er nog veel meer te ontdekken in Mexico Stad. We hebben een klein beetje kunnen proeven aan de sfeer en de cultuur. Mocht je op het vliegveld van Mexico Stad zitten en je hebt wat tijd, dan is even de stad in een goed idee. Voor 20 pesos (0.88 Euro ten tijde van schrijven) kun je naar Zocalo en weer terug naar het vliegveld.