Onze tijd in Maleisië zit er helaas alweer bijna op. De afgelopen maanden zijn omgevlogen, maar nu is het hoog tijd om nog meer van de wereld te gaan zien. Als afsluiting gaan we naar de openingsceremonie van de 29ste South East Asia Games (SEA Games). Deze spelen worden om de twee jaar gehouden en elke keer in een ander land. Toevallig is het deze keer de beurt aan Maleisië en dat wordt grootst aangepakt. We hebben een aantal filmpjes op internet gezien van eerdere openingsceremonies en het lijkt heel erg op de opening van de Olympische Spelen. Alleen dus iets kleiner, er doen in totaal 11 landen mee. De kaartjes kosten slechts 20RM (ongeveer € 3,95).
Niet gek voor een avondje vertier!
Bukit Jalil National Stadium
De openingsceremonie vindt plaats in het Bukit Jalil National Stadium. Na even zoeken blijkt dit stadion helemaal aan de andere kant van de stad te liggen, in een deel waar we nog niet eerder zijn geweest. Er gaat gelukkig een metro, want er worden meer dan 80.000 bezoekers verwacht. Grote kans dat je met een Uber, Grab of taxi ergens in een file komt te staan. Als we in de MRT stappen is er nog weinig te merken van de spelen. Het is een gewone zaterdag, drukker dan doordeweeks, maar we kunnen lekker zitten. Als we aankomen op het station waar we overstappen op de volgende metro wordt het al wat drukker. We zien aardig wat mensen lopen met supporters t-shirts en petten. Langzaam maar zeker beginnen de kriebels. En bij elke stop komen er meer mensen in de metro. Bij het laatste station waar twee lijnen samenkomen staan we echt als haringen in een ton.
Zodra we stoppen bij het stadion stroomt de metro leeg en de mensen verdwijnen in de mensenmassa die al aanwezig is. Op weg naar het stadion staan allerlei kraampjes met eten en drinken, de één nog drukker dan de ander. Van een lekker bakje nasi lemak tot een lekkere hamburger, het is hier allemaal te krijgen. We zoeken allebei iets op waar we even op kunnen teren. Kenji gaat voor een broodje kebab en ik kies voor een mini-hamburger met frietjes. Het leek hier namelijk heel rustig, maar bij het bestellen krijg ik een buzzer mee. De wachttijden zijn hier ook aanwezig, maar je kunt ondertussen gewoon even verder ‘shoppen’. Slim bedacht!
Nadat we ook wat drinken hebben gevonden vervolgen we onze tocht naar de ingang. Het stadion is enorm, daar kunnen zeker heel wat mensen in. Na enige verwarring in welke rij we nu precies moeten zijn, iets met verschillende soorten kaartjes, schuifelen we door richting de controle. Ondertussen begint het te regenen, hopelijk zitten we strakjes wel droog. Nu steken we de paraplu op en wachten op wat er komen gaat. Zodra we door de controle zijn worden we in de juiste richting gewezen. Al snel vinden we een mooi plekje op de tribune. Het is nu nog rustig en er zijn nog veel lege plekken. We zijn ook vroeg, het is kwart voor 6. Rond 18.00u begint het voorprogramma en de officiële opening begint om 20.00u. We maken het ons gemakkelijk en genieten van de voorpret.
Voorprogramma SEA Games
Rond 18.00u begint het voorprogramma met een DJ die de menigte op mag warmen. Het is niet heel bijzonder, maar een lekker deuntje is nooit weg. Ook zijn er verschillende promo-filmpjes te zien die gemaakt zijn voor de SEA Games. Er wordt even een teaser opgenomen voor de tv-uitzending. Het is leuker om te zien hoe het stadion steeds voller loopt. De tribunes zijn helemaal overdekt en door alle lampen is het goed warm. De meeste mensen zitten lekker de wapperen met de kaartjes of vlaggetjes. Ik ga nog snel even naar de wc en ik zie dat het buiten ondertussen goed door heeft geregend, alles is nat. Daar hebben wij gelukkig geen last van.
Het voorprogramma gaat verder met een aantal muziekkorpsen die om de beurt een voorstelling geven. Helaas heeft de regen doorgezet en het komt met bakken uit de lucht. Hoewel wij lekker droog zitten is het midden van het stadion wel open. De muzikanten van de muziekkorpsen zien er uit als een stel verzopen katten. Op sommige momenten hoor je de muziek niet eens meer boven de regen uit. Het lijkt ze niet te deren, ze geven de show van hun leven. En het applaus is er ook naar, het publiek laat goed van zich horen. De sfeer zit er in ieder geval goed in. Als het tijd is voor de officiële opening tellen we met z’n allen af. Let the games begin!
Openingsceremonie SEA Games
En dan is het tijd voor het echte werk! Een groot voordeel voor ons is dat dit deel op televisie wordt uitgezonden en daarom de hoofdtaal wijzigt naar het Engels. Zo is het iets beter te volgen. Hoewel we inmiddels wel weten dat Maleisiërs echt super enthousiast zijn en dat is sowieso erg leuk om te zien en te horen. Of je nu wel of niet weet waar het om gaat. Een bijzonder begin, er wordt een gebed uitgesproken. En hoewel we er niets van verstaan zijn er toch twee woorden die eruit springen, harmonie en tolerantie. Dat pikken we dan toch mooi mee. Natuurlijk wordt ook het volkslied gespeeld en iedereen zingt uit volle borst mee. Er volgt nog één muziekkorps die een optreden geven. Hier worden ook de mascottes van de spelen bij betrokken. Het wordt een leuk en komisch geheel met veel energie. Gelukkig is het ook opgehouden met regenen, anders was het ook een sneu begin van de spelen.
Hoog tijd voor het voorstellen van alle deelnemende landen. Een voor één komen ze op met voorop de vlaggendrager. In alfabetische volgorde zien we de volgende landen: Brunei, Cambodja, Indonesië, Laos, Myanmar, Singapore, (de) Filipijnen, Thailand, Timor-Leste, Vietnam en als laatste Maleisië als host van deze spelen. Als er een dak op het stadion had gezeten was dat letterlijk weggeblazen, zoveel energie komt er vrij zodra Maleisië binnenkomt. Namens alle atleten en alle juryleden worden er twee beloftes uitgesproken voor een eerlijke spelen. En dan is het weer tijd voor entertainment!
De show staat nu in het teken van de geschiedenis van Maleisië. De combinatie van visuele effecten, lampen, rondlopende mensen en attributen maakt een schitterend geheel. Zo komen er op een gegeven moment paarden aan galopperen, waardoor de ondergrond veranderd in een branding die uitgroeit tot een rivier of zee. Er komen boten die over dit ‘water’ hun weg vervolgen en zo richting de overkant varen. Ook wordt er gewerkt met schaduwen in de lucht en op de grond. Doordat er achter elke stoel twee kleine LED-schermpjes staan licht het hele stadion elke keer op met kleuren die passen bij de show. We kijken onze ogen uit en vervelen ons geen moment. Dit is echt de perfecte afsluiting van onze tijd in Maleisië!
So long, farewell, auf Wiedersehen, good night
De show loopt langzaam op het einde en hoewel we niets willen missen zien we een uittocht met 85.000 man ook niet helemaal zitten. We vinden het mooi geweest en zoeken de uitgang op. Er zijn meer mensen die dit bedacht hebben en dus lopen we toch nog met aardig wat mensen op naar de metro. Onderweg halen we nog snel een beker drinken die binnen ‘no time’ leeg is. Gelukkig valt het mee met de drukte in de metro, op de heenweg was het veel voller. Iedereen is moe en toch nog vol energie van de show. Wat een ervaring om hier een keer bij geweest te zijn!
Door omstandigheden bleven we (veel) langer in Maleisië dan de bedoeling was. Maar het was zeker geen straf! Wat een prachtig, fascinerend en gevarieerd land. De mensen zijn vriendelijk, super enthousiast, vaderlandslievend en we hebben ons geen moment niet op ons gemak gevoelt. Kuala Lumpur is ons tweede thuis geworden, we weten waar alles is, hoe we er moeten komen. En nu gaan we weer verder met onze reis. Terug naar een planning voor een paar dagen en we zien verder wel… Het is toch een beetje met pijn in ons hart dat we Maleisië verlaten. Maar we zijn té nieuwsgierig naar datgene wat we nog niet hebben gezien. En dus zeggen we geen vaarwel, maar een tot (hopelijk) ziens!
P.S. Ik schrijf dit blog terwijl we op onze vlucht naar Jakarta zitten te wachten. Het lijkt erop dat Maleisië ons ook nog niet kan laten gaan, want we hebben ondertussen al ruim twee uur vertraging…
Vind je dit leuk? Pin het!
