Datong

We zijn onderweg met de Transmongolië Express. Na ons vertrek uit Ulaanbaatar is onze volgende stop is Datong. Deze stad is onze eerste ervaring met China en wat een ervaring zal Datong worden…

Enorm slecht hotel

We komen aan in het donker en het is een stukje lopen naar het hotel. Eerst lopen we over een goed geasfalteerde weg die ineens omslaat naar een vol-met-te-diepe-gaten-weg. Na ongeveer 3 kwartier lopen komen we aan bij het hotel. De dame achter de balie spreekt geen woord Engels en ze doet ook niet veel moeite. Een man, die eerst laveloos op een bank hangt, komt ons helpen met een vertalingsapp. In de weerspiegeling van de wand achter de balie zien we dat ze de reservering wel op het scherm heeft. Na een tijdje kunnen we eindelijk naar onze kamer… nja, kamer? Meer een hok. Er staat een keihard tweepersoons bed in een hoek gedrukt, de wc en badkamer zijn samen zo klein dat je eigenlijk geen spullen mee moet nemen en het is er smerig. Rookvrije kamer? Waarom staat er dan een vuile asbak?

In China is heel veel censuur, dus facebooken of e-mailen met gmail kan dus gewoon niet. We hadden er al over gehoord, maar het is wel heel erg. Het is al laat en we vallen diep teleurgesteld in slaap.

Op naar iets beters

De volgende ochtend heel vroeg direct naar het hotel ernaast. De vrouw achter de balie spreekt geen Engels,  maar ze gebaart wel dat ze iemand zal roepen die Engelse spreekt en die komt ook vrij snel. De man, waarschijnlijk de manager, spreekt goed Engels en laat ons verschillende kamers zien. Tevreden geven we aan dat we de mooiste, toch relatief goedkope, kamer willen. 188 yuan, maar wel 500 yuan borg… en dat hebben we niet cash, want creditcard doen ze niet aan. De ATM aan de overkant is ook stuk. Hij stelt voor om een taxi te nemen naar het centrum, geld te halen en weer terug te komen. Beetje te veel van het goede, dus met een beetje schuldgevoel vertrekken we weer; hij deed wel zijn best.

Goed, plan 2 bestaat uit spullen pakken en richting station te lopen. Ik zie op de kaart dat er, met een kleine omweg van 2 minuten, het Datong Tongjuyuan Hotel hotel zit. Dus lopen wij daarheen. Eenmaal aangekomen worden we geholpen door een jonge dame die blij is dat ze weer eens wat Engels kan spreken. Ze laat mij de kamer zien en die was perfect, op het keiharde bed na, maar het is vele malen beter dan dat hok van vannacht. Betalen is toch weer een probleem, maar ze roept een man die dollars aanneemt en ze vervolgens gaat wisselen. Eindelijk een goed hotel! Heerlijk douchen met weer een regendouche. Internet doet het ook weer gewoon dankzij SuperVpn en Betternet… eindelijk weer een beetje positiviteit. Direct een e-mail van Booking.com die aangeeft dat onze boeking bij Datong Rongcheng Xiangfu Express is geannuleerd. We geven aan dat het niet het geval is. Tot op heden niets meer van gehoord, ook een verzoek voor een review blijft uit.

Rond 13:00 merken we dat we niet kunnen overleven op koffie en een paar koekjes, dus de schoenen aan en een rondje lopen. Het weer klaart wat op, net als ons humeur. Op straat worden we vrij vaak aangekeken, niet eens onopvallend. Hebben ze nog nooit een toerist gezien of iemand uit het westen? We kijken om ons heen en we merken inderdaad dat er vrijwel geen westerse toeristen zijn.

Vrienden maken in Datong

We lopen wat kleine restaurantjes in, want Rieneke haar brandstof raakt op (en geloof me, dat wil je niet bij haar in de buurt komen …. geen grap!). We lopen wat kleine zaakjes in en er wordt vrolijk naar ons gezwaaid, niet alleen door het personeel. Uiteindelijk ziet Rieneke iets met pizza en we lopen naar binnen. Een zeer aardige jongen helpt ons met het menu en dat lukt niet erg door de taalbarrière. Voor we het doorhebben staan er 5 Chinezen om ons het met allemaal een translator app. Na veel zuchten en lachen komen we er uit. We gaan zitten en na ons verse mango sap (dat smaakte naar oreo-koekjes-smoothie) wordt het eten gebracht. De eerste jongen komt weer naar ons toe en vraagt of hij een foto met ons mag nemen. Een beetje verbouwereerd kijken we elkaar aan en stemmen toe. Maar dan wil ik ook wel een foto terug natuurlijk! Daarna laten ze ons rustig eten, wat echt heerlijk was!

Goed goedkoop luxe uit eten

De avond is inmiddels gevallen en via TripAdvisor hebben we een restaurant gevonden die goed staat aangeschreven. Niet te duur, dus voor ons prima. We lopen er naar toe, dicht bij het station en het is even zoeken, maar eenmaal binnen zien we dat het niet ons soort restaurant is: 6 dames staan de glazen op de tafels te poetsen, streng kijkende in het zwart geklede dames houden alles in de gaten (vooral de glazen) en de tafels zijn echt groot. In Nederland zou dit een restaurant kunnen zijn waar je 30 euro voor het voorgerecht betaald. We gaan zitten en spreken af dat als het te duur is we gewoon wat gaan drinken en maken dat we wegkomen. Onze jassen hangen we over de stoel en direct komt er een dame een hoes over de stoelen met jassen hangen. We verschuiven iets zodat we elkaar kunnen verstaan aan de enorme tafel en direct wordt ons bestek verlegd. De kaart bevat zoiets als 100 gerechten, maar de prijzen vallen mee. Het valt ons ook op dat er geen bestek ligt, maar stokjes… owjee, niet mee geoefend.

Het eten, sweet and sour chicken en beef gestoomd, is heerlijk en we doen ons er goed aan. We praten gezellig en om ons heen zien we de dames druk in de weer met het poetsen van de glazen en het plaatsen van nieuwe tafels.

Lachend lopen we terug naar het hotel en we kijken lekker een paar afleveringen van Modern Family op een hele grote tv in de hotelkamer.

Tijd om te gaan slapen. Morgen naar Beijing, de laatste rit op de Trans Mongolië Express.

Meer weten over de Transmongolië Express?
Check dan snel onze Reisgids – De Transmongolië Express! Je leest hier alles wat je moet weten, van de route tot wat je meeneemt om de lange treinreis goed door te komen. Natuurlijk laten we je ook beelden en foto’s zien van dit geweldige traject.
Mis je iets? Laat het ons weten zodat we onze reisgids bij kunnen werken.