En dan sta je ineens na ruim 16 maanden weer met beide benen op Nederlandse bodem. Onze reis die in september 2016 begon eindigt op dezelfde plek waar we destijds begonnen zijn: Schiphol. Dezelfde mensen die ons hebben weggebracht staan ons op te wachten en voor we het weten zitten we aan de koffie en is het alsof we nooit zijn weg geweest. Gek toch, hoe snel dat kan gaan. We wisselen verhalen uit over de hoogtepunten van het afgelopen jaar, maar het meeste is wel bekend. Dat krijg je met al die technieken van tegenwoordig. Al loop je midden in het regenwoud in Maleisië, wifi is nooit ver weg. Het zit erop, onze wereldreis is officieel voorbij. We hebben dit moment zo lang mogelijk uitgesteld, maar er komt een moment waarop het geld toch echt op is. Tijd om weer te wennen in Nederland.
Inschrijven Basis Registratie Personen
Voordat we op reis zijn gegaan hebben we ons uitgeschreven bij de gemeente. De algemeen geldende regel is dat je dit moet doen als je langer dan 8 maanden weg gaat. Per gemeente kan dit verschillen, maar met ons plan van minimaal een jaar weg en misschien langer was dit sowieso van toepassing. Als je namelijk onterecht ingeschreven staat kun je hiervoor een flinke boete krijgen. En aangezien alles tegenwoordig digitaal geregistreerd wordt is het een stuk makkelijker geworden om dit te ontdekken. Als je weer terugkomt in Nederland moet je je zo snel mogelijk weer inschrijven, het liefst binnen vijf werkdagen.
Dus gaan wij op maandagochtend naar het prachtige dorp Ferwerd om ons in te laten schrijven bij de gemeente. We hebben alle benodigde papieren uitgeprint en ingevuld, zodat dit zo snel mogelijk geregeld kan worden. Het is vaak ook mogelijk om dit digitaal te regelen met behulp van je DigiD. Het voordeel van een klein dorp is dat we direct geholpen worden. Onze papieren worden doorgenomen en ingenomen. Ze kunnen het hier niet verwerken, maar de papieren worden doorgestuurd naar Dokkum en wij ontvangen bericht als het allemaal geregeld is. We vragen nog even na hoe lang dit gaat duren en er gaan enkele werkdagen overheen. Regel verder nog niks voordat dit helemaal rond is, want je blijft dan ronddraaien in kringetjes.
Zorgverzekering
Volgens de dames bij de gemeente kunnen we direct een zorgverzekering aanvragen. We kiezen er één uit en vragen ’s middags via internet direct een zorgverzekering aan. Enkele dagen later ontvangen we een brief dat uit de controle bij het BRP is gebleken dat we niet ingeschreven zijn. Ondertussen hebben we al wel gezien dat de wijziging is doorgevoerd, maar dit heeft de controle waarschijnlijk net gekruist. We bellen er achteraan en ze gaan als uitzondering op de regel de check nog een keer uitvoeren.
Een week later ontvangen we voor één van ons een bevestiging dat het aanvragen van een zorgverzekering gelukt is. Dat is gek, want we zouden er twee moeten hebben. Een belletje naar de verzekering dan maar. De desbetreffende persoon geeft aan dat uit de controle is gebleken dat één van ons nog niet ingeschreven is. Maar daar hadden we al contact over gehad. Nu moeten we een uittreksel BRP gaan aanvragen en opsturen in de hoop dat de zorgverzekering dan wel geaccepteerd gaat worden. We annuleren beide aanvragen en gaan op zoek naar een andere verzekeraar. Twee dagen later krijgen we al een bevestiging met een polis en niet veel later de zorgpassen.
Vraag je zorgverzekering pas aan als je zeker weet dat het inschrijven gelukt is. Op die manier heb je weinig gedoe met de aanvraag en ben je zo weer verzekerd. Je hebt vier maanden de tijd om je verzekering in orde te maken, maar hij gaat altijd in per inschrijfdatum bij het BRP. Mocht je in de tussentijd al zorg nodig hebben, vraag dan overal bonnetjes van. Je kunt deze declareren zodra je verzekering geregeld is.
Uitkering en werk
Na een reis van 16 maanden is onze rekening aardig leeg en dus is het hoog tijd om op zoek naar werk te gaan. Om de periode totdat we een baan hebben te overbruggen proberen we een bijstandsuitkering aan te vragen. Nadat we al wat problemen hebben met de software en heel ouderwets alles op papier mogen aanleveren gaan we vol goede moed naar de gemeente voor een gesprek.
Uit dit gesprek blijkt dat je tegenwoordig niet zo makkelijk een uitkering meer krijgt. We wisten al dat we veel minder zouden krijgen omdat we bij familie inwonen. Maar er zijn nog veel meer voorwaarden waar we eigenlijk niet aan voldoen. Zo hebben we voor onze reis zelf ontslag genomen en op basis daarvan krijg je een maatregel. Ook hebben we tijdens onze reis veel meer ingeteerd op ons vermogen dan de norm is. Voor een stel ligt die slechts op zo’n € 480,00 per maand; je moet hier alles van doen (eten, drinken, onderdak, enz.). Heb je dus meer geld uitgegeven, dan krijg je ook weer te maken met een maatregel. Natuurlijk wordt er ook gekeken naar je vermogen en bezittingen en op basis daarvan kun je ook gekort worden. Een maatregel houd in dat je minder of zelfs helemaal geen geld krijgt voor een bepaalde periode.
We concluderen dat de periode dat we gekort zullen worden langer is dan de tijd die we nodig hebben om een baan te vinden. Op basis van al deze informatie besluiten we om onze aanvraag in te trekken. Gelukkig hebben we meer succes met het zoeken naar werk. Binnen no time hebben we allebei een sollicitatiegesprek in de stad waar we willen gaan wonen. We spreken een begindatum af die ons nog even de gelegenheid geeft om te wennen en op zoek te gaan naar een woning.
Huis zoeken
Voordat we op reis gingen hebben we ons huis (en alle inboedel) verkocht om weer een frisse start te kunnen maken. We kunnen tijdelijk inwonen bij familie, zodat we ons kunnen inschrijven en op zoek kunnen gaan naar een woning. Het is een beetje een vicieuze cirkel, want voor een baan heb je een woning nodig, maar zonder baan kun je weer geen woning krijgen. In de stad waar we willen gaan wonen kunnen we ons niet inschrijven bij de woningbouwvereniging, omdat we (nog) niet in die gemeente wonen.
Al snel focussen we onze blik op makelaars en particulieren. Het gaat echter zo hard met de woningen dat we steeds achter het net vissen. Veel makelaars willen ook de laatste drie salarisstroken zien in combinatie met de bijbehorende bankafschriften. Deze hebben we wel, maar van ruim twee jaar geleden. Dus moeten we wachten tot we door onze proeftijd heen zijn en krijgen we te maken met extra borg.
Er komt een woning vrij in een nieuwbouwproject wat eigenlijk helemaal vergeven was. We worden gebeld met de vraag of we een optie willen en of we dan zo spoedig mogelijk alle documenten kunnen aanleveren. Een kopie van de arbeidscontracten is voldoende in combinatie met een uittreksel BRP en een kopie paspoort. En deze keer hebben we geluk, we worden goedgekeurd en hebben weer een huisje!
Wennen in Nederland
Tussen de bedrijven door moeten we ook weer wennen aan Nederland en het feit dat we niet meer op reis zijn. ’s Avonds niet meer bedenken waar je over een paar dagen heen gaat of welke bezienswaardigheden we morgen gaan bewonderen. Niet meer eten bij die leuke lokale restaurantjes, maar thuis aan tafel met een flink bord stamppot. Als we even de stad in gaan om winterkleding in te slaan zien we hoe weinig er eigenlijk veranderd is en hoe snel het weer vertrouwd voelt om er rond te lopen. We gaan even helemaal los in de supermarkt en kopen alles in wat we de afgelopen periode niet hebben gehad of konden krijgen. Pepernoten, kerstkransjes en paaseitjes, het gaat allemaal in het winkelkarretje. Maar ook snel is het nieuwe daar weer vanaf en missen we juist al die exotische producten uit Azië.
In de trein of bus wordt je geconfronteerd met het ‘echte leven’, iedereen is druk bezig met werk/studie/hobby’s. Ook zo gek, je kunt alles en iedereen gewoon verstaan. Het contrast met ons reisleven is groot. Als we uit het raam staren denken we terug aan al die trein- en busreizen die we over de hele wereld hebben gemaakt. Het is gek hoe een regio zo ver weg zo bekend is geworden. In gesprekken met anderen merken we dat veel mensen Azië best spannend vinden. Maar wij zien al die leuke kleine restaurantjes, die mooie tempels, die ene prachtige bergweg, die vriendelijke mensen of dat heerlijke strand. We zijn ons overal thuis gaan voelen en zijn niet snel meer onder de indruk van ‘het grote onbekende’.
Op reis gaan is leuker
Na al deze perikelen kunnen we één ding met zekerheid zeggen: op reis gaan is leuker dan terugkomen. Dat heeft er misschien ook mee te maken dat je dan nog niet weet wat je allemaal mee gaat maken. Je hebt dromen van alle mooie landen die je gaat bezoeken en zit vol verwachting.
Terugkomen van een wereldreis is een heel ander verhaal. Je moet bijkomen van alles wat je hebt meegemaakt en praat het liefst non-stop over al je avonturen. Alles wat je moet gaan regelen haalt je uit je reiswereld en duwt je met je neus op de feiten; de reis is nu echt voorbij. Ook is het qua bureaucratie een stuk lastiger om terug te komen: Het uitschrijven, verkopen en andere zaken kost een dag. Terugkomen en alles weer aansluiten heeft ons 3 weken gekost.
Spijt hebben we zeker niet, deze reis was dé reis van ons leven. En alhoewel we nu eerst bezig zijn met weer een plekje vinden en alles op de rit krijgen, we zijn nog lang niet uit gereisd. We hebben alweer een nieuw spaardoel aangemaakt wat we hopelijk de komende tijd kunnen gaan vullen. Op naar nieuwe kansen, mogelijkheden en avonturen!
