Het voordeel van lang op reis zijn en alle tijd hebben om leuke dingen te bezoeken is toch wel het feit dat je soms iets over kunt doen. Zoals bijvoorbeeld de Ben Thanh markt. Dit is één van de must-see bezienswaardigheden van Ho Chi Minh City. We lezen dat er ook een avondmarkt is en dat lijkt ons het leukste. In China en ook in Hanoi waren die markten altijd heel gezellig en druk. Dus lopen we op het eind van de middag/begin van de avond richting de Ben Thanh markt. Met gevaar voor eigen leven, want oversteken op een hele drukke weg als het stoplicht er uit ligt door werkzaamheden, ik sla het liever over. Onze nieuwe strategie is om mee te lopen met de lokale bevolking, en zo redden we het tot nu toe aardig.
De nachtmarkt bestaat uit kraampjes met kleding, tassen, voedsel en meer prullaria. Bijna elk kraampje van een bepaald genre verkoopt hetzelfde. We zijn op zoek naar een kleine tas en we komen overal hetzelfde aanbod tegen. Je mag hier onderhandelen als er geen bordje met “Fixed Prices” bij het kraampje hangt. We lopen wat rond, maar zijn niet echt onder de indruk. De verhalen die we hebben gelezen zijn toch heel anders als wat we zelf beleven. Enigszins teleurgesteld lopen we na een klein half uurtje weer terug.
Als we terugkomen van onze tour door de Mekong Delta stopt de bus op twee punten om mensen af te zetten en laat één van die stops nou de Ben Thanh markt zijn. Als we vlak voor het vierkante gebouw stoppen (wat we dus eerder hebben gezien, maar waar niks te doen was) zien we ineens dat je daar naar binnen kan. Een snelle blik leert dat dit meer overeen komt met de verhalen op internet. Terug in ons nieuwe onderkomen zoeken we het uit en blijkt het gebouw in het midden alleen overdag open te zijn en de markt eromheen is dan weer alleen ’s avonds. Dat vraagt om een tweede bezoek.
In de herkansing
Deze keer gaan we midden op de dag naar de Ben Thanh markt. Het oogt direct al heel anders, deze keer geen marktkraampjes om het gebouw en we zien verschillende ingangen. We lopen naar binnen en worden overvallen door kleuren en geuren. Dit lijkt er meer op! Het doet heel erg denken aan de medina’s die we in Marokko hebben bezocht. Weinig ruimte, veel producten, lokale bevolking en toeristen door elkaar. Heerlijk struinen en verdwalen. Bij de ingang zien we de welbekende bordjes met “Fixed Prices” die we (heel onnozel) negeren. We zoeken onze weg door de markt. Het lijkt ingedeeld in sectoren, zo zie je een aantal stalletjes met kleding, en dan juist weer heel veel souvenirtjes, of heel veel koffie en thee. In het midden is een deel met allerlei lokaal voedsel, waar je even lekker een hapje kunt eten of iets kunt drinken. We gaan op zoek naar souvenirtjes en onze onderhandel-skills op de proef stellen.
Als eerste komen we bij een stalletje waar het meisje heel snel met nummers kan goochelen. Met één erbij krijg je een discount, vijf is goedkoper, als je dan toch maar eentje wil schroeft ze de prijs op, maar als je voet bij stuk houdt, krabbelt ze weer wat terug. Het is dus goed op blijven letten. Bij het tweede stalletje gaat het veel makkelijker. We krijgen een twee-halen-één-betalen deal. Daar doen we het voor! Het geeft toch wel een lekker gevoel, afdingen en korting krijgen. Totdat we weer bij de stalletjes met “Fixed Prices” staan en even snel een blik werpen op de prijzen van de producten die we net gekocht hebben… We zijn er als echt toeristen goed ingetuind! We kunnen er om lachen en gaan deze keer met een goed gevoel terug naar ons hotel.
Op grote hoogte
Op één van onze laatste avonden gaan we Ho Chi Minh City maar eens even uit een andere hoek bewonderen. Vanuit de Bitexco Financial Tower schijn je heel mooi de hele stad te kunnen overzien. Omdat het weer de laatste dagen niet echt meezit en de blauwe luchten ver te zoeken zijn, kiezen we voor de overgang van middag naar avond. Zo kunnen we de stad met licht en in het donker zien. Hoewel Ho Chi Minh City echt een grote stad is en ook in vergelijking met Hanoi heel modern, staat het niet vol met wolkenkrabbers. De Bitexco Financial Tower is dus ook van verre al te spotten en dat maakt onze wandeling erg makkelijk. Follow the tower!
Als we aankomen bij de toren worden we heel chique ontvangen. We kopen twee kaartjes en lopen door. Natuurlijk kunnen we hier een foto van onszelf laten maken, wat we dan ook maar doen. Vervolgens loopt er iemand helemaal mee naar de lift en blijft met ons wachten. Blijkbaar is de lift bedienen een vaardigheid die alleen het personeel beheerst. Zelfs als de lift open gaat loopt de persoon mee om de juiste verdieping in de toetsen. De lift is echt supersnel en voor we het weten staan we op de 49ste verdieping. De combinatie van de snelle lift en direct uitzicht op buiten zorgt even voor een moment van desoriëntatie. Even een moment stil staan doet wonderen en dan kunnen we aan ons rondje beginnen.
De toren biedt een 360 graden over Ho Chi Minh City. Helaas is alles binnen achter glas, wat het lastig maakt om goede foto’s te maken. Zeker als het donker wordt en de lichten van binnen ook zichtbaar zijn op het glas. Binnen hebben ze voor felle fluoriserende strepen gekozen, die fel reflecteren in het raam. Maar het uitzicht mag er zeker zijn. We zien vanaf hier de Ben Thanh markt en het park wat vlak bij ons hotel zit. Bijzonder om te zien dat er hele dichtbevolkte delen zijn zonder een enkele grote straat er door heen. Oud en nieuw zijn gewoon door elkaar heen gebouwd. Het is een mooi afscheid van deze stad die we voor zo’n twee weken ons thuis mochten noemen.
Op weg naar beneden wordt de lift weer voor ons bediend en ook de deuren worden voor ons open gedaan. Je zou er haast aan gaan wennen. Gelukkig staan we zo weer met beide benen op de grond als we even bij dat ene leuke restaurantje gaan kijken. Dat gaat ons budget toch íets te boven, hoog tijd om terug te keren naar onze buurt.
wat een belevenis weer